ଚିତ୍ର ବିଚିତ୍ର

ଚକା ଚକା ଆଖି ତୋର ଭ୍ରୁଲତା ନଥାଇ, ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ସମ ଜ୍ୟୋତି ନିତି ପ୍ରକାଶଇ । ବେନି ଆଖି ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ତତ୍ତ୍ବଦର୍ଶୀ କହେ, ଦିନ

ଜଗନ୍ନାଥ ଜଗନ୍ନାଥ ନାମ ଗାଇ ଗାଇ, ବାହାରିଲି ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରକୁ ଦରଶନ ପାଇଁ । ସାଥେଛନ୍ତି ଭାଇବନ୍ଧୁ ସାରା ପରିବାର, ଯାତ୍ରା ପଥେ ଯେତେ ବାଧା କରିଦେବ ଦୂର

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଗଲି ଦର୍ଶନ କରିଲି ଅବଢା ଖାଇ ଫେରିଲି, ତୋ ଝଡା ତୁଳସୀ ନିର୍ମାଲ୍ଯ ଆଣିଲି ଗଣ୍ଠି ପକାଇ ରଖିଲି । ସେ ଗଣ୍ଠିକୁ ନିତି ନିଜେ

ହୃଦୟକୁ କଲି ରତ୍ନସିଂହାସନ ତୁମରି ବସିବା ପାଇଁ, ହୃଦୟେ ବସିଲେ ଶରୀର ମୋହରି ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଯିବ ହୋଇ । କେତେ ବା ଆୟୁଷ କାହାକୁ ଦେଇଛ କେତେ

ସୁଖ ଆସିଥିଲା ଦୁଃଖ ଆସିଥିଲା ଏ ଶରୀର ରଥ ଭିଡି, ସାଥୀ ହୋଇ ସୁଖ ଦୁଃଖ ବାହୁଡିଲେ ରଥ ପାରିବ କି ଗଡି ! ସୁଖ ଦୁଃଖ

ଚାଲ ମନ ସାକ୍ଷୀଗୋପାଳ ଶ୍ରୀରାଧାଙ୍କ ପାଦ ଦର୍ଶନ ବେଳ, ଚୋଲି ଘାଗରାରେ ଲୁଚି ରହିଥିଲା ଆଜି ଓଡିଆଣୀ ବେଶ ବଉଳ ।। ଅଁଳା ନବମୀ ତିଥିରେ ଓଡ଼ିଆଣୀ

ପ୍ରକୃତି ରାଗିଛି ପ୍ରକୃତି ଋଷିଛି କିଏ ବୁଝେଇବ କୁହ, ଧୂଆଁ ଧୂଳିକଣା ଦିନୁଦିନ ବଢେ ପ୍ରକୃତି ଝରାଏ ଲୁହ । ମାଟି ପାଣି ବାୟୁ ଜହର ହେଲାଣି

ଲାଗିଲା ତୋ ଡୋରି ଯାଉଛି ମୁଁ ପୁରୀ ଦର୍ଶନ କରିବି ତୋତେ, ଫେରିବା ବେଳକୁ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଭୋଗ ଧରାଇଦେବୁ ମୋ ହାତେ । ତୋ ଝଡା ତୁଳସୀ

ବନ୍ଯା ବାତ୍ଯା ନୁହେଁ କାହା ବୋଲକରା ନାହିଁ ତାର ନିଜ ପର, ପ୍ରକୃତି ନୀୟମ ପାଳନ କରଇ ଦେଖାଇ ରୂପ ନିଜର । ଭୀମ ଭୟଙ୍କର ଅଶାନ୍ତ

ବନ୍ଯା ବାତ୍ଯା ନୁହେଁ କାହା ବୋଲକରା ନାହିଁ ତାର ନିଜ ପର, ପ୍ରକୃତି ନୀୟମ ପାଳନ କରଇ ଦେଖାଇ ରୂପ ନିଜର । ଭୀମ ଭୟଙ୍କର ଅଶାନ୍ତ